LIVE AND LET LIVE
ABSTRACT
This proverb is Dutch in origin (Leuen ende laeten leuen, to
liue and to let others liue) and is first recorded in Ancient Law Merchant by
G. De Malynes, published in 1622. It was later included in a book of English
proverbs collected by John Ray in 1678. “To live and let live, without clamor
for distinction or recognition; to wait on divine love; to write truth first on
the tablet of one's own heart - this is the sanity and perfection of living. The
problems with live & let live arises in religious differences and
understanding of people of their own religion, which they want to impose on
others. The advantages of Guru Nanak’s religion are indescribable, and whoever
leaves it and strays to other religions or sects is unfortunate and loses his
human birth. He preached to all a religion of the heart as distinguished from a
religion of external forms and unavailing ritual. He found that the acts and
austerities practiced by professedly religious men of his age and country were
without divine love or devotion, and consequently contained no merit before
God. He satisfied himself that Brahma, the reputed author of the Vedas, did not
include love in them, nor was it mentioned in the Simritees. He declared that
God who has no form or outline was not found by wearing religious garbs, but by
humility, and that if men rejected caste and worshipped God in spirit they
should be accepted in His court. The Guru examined all religious sects,
contemplated the gods, goddesses, and spirits of earth and heaven, and found
them all immersed and perishing in spiritual pride. He scrutinized Hindus,
Moslems, priests, and prophets, and found not one godly person among them. They
were all groping in the blind pit of superstition.
----------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------
"Guru Nanak Advises both Muslims and Hindus in Raag Majh
and Bhai Gurdas in Vaar 1, Pauri, 33 about morality character and cleaning the
inner filth;
ਰਾਹ ਦੋਵੈ ਇਕੁ ਜਾਣੈ
ਸੋਈ ਸਿਝਸੀ ॥
ਕੁਫਰ ਗੋਅ ਕੁਫਰਾਣੈ ਪਇਆ ਦਝਸੀ॥
ਸਭ ਦੁਨੀਆ ਸੁਬਹਾਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥
ਸਿਝੈ ਦਰਿ ਦੀਵਾਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥
ਕੁਫਰ ਗੋਅ ਕੁਫਰਾਣੈ ਪਇਆ ਦਝਸੀ॥
ਸਭ ਦੁਨੀਆ ਸੁਬਹਾਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥
ਸਿਝੈ ਦਰਿ ਦੀਵਾਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥
Rāh ḏovai ik jāṇai so▫ī sijẖsī. Kufar
go▫a kufrāṇai pa▫i▫ā ḏajẖsī. Sabẖ ḏunī▫ā sub▫hān sacẖ samā▫ī▫ai. Sijẖai ḏar
ḏīvān āp gavā▫ī▫ai.
One knowing both paths (Hindu & Muslim) is to be
the one who alone will find fulfillment. One who repudiates this faith
will burn in the fire of hell. The whole world is holy. Be absorbed in its
purity and by discarding egoism does one finds acceptance at God’s portal and
Its Divine Court .-----Guru Nanak, Raag Majh Ki Vaar, AGGS,
Page, 142-8
ਪੁਛਨਿ ਗਲ ਈਮਾਨ ਦੀ ਕਾਜੀ
ਮੁਲਾਂ ਇਕਠੇ ਹੋਈ ।
ਵਡਾ ਸਾਂਗ ਵਰਤਾਇਆ ਲਖਿ ਨ ਸਕੈ ਕੁਦਰਤਿ ਕੋਈ ।
ਵਡਾ ਸਾਂਗ ਵਰਤਾਇਆ ਲਖਿ ਨ ਸਕੈ ਕੁਦਰਤਿ ਕੋਈ ।
ਪੁਛਨਿ ਫੋਲਿ ਕਿਤਾਬ ਨੋ ਹਿੰਦੂ
ਵਡਾ ਕਿ ਮੁਸਲਮਾਨੋਈ ।
ਬਾਬਾ ਆਖੇ ਹਾਜੀਆ ਸੁਭਿ ਅਮਲਾ ਬਾਝਹੁ ਦੋਨੋ ਰੋਈ ।
ਬਾਬਾ ਆਖੇ ਹਾਜੀਆ ਸੁਭਿ ਅਮਲਾ ਬਾਝਹੁ ਦੋਨੋ ਰੋਈ ।
ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੁਇ ਦਰਗਹ
ਔਦਰਿ ਲਹਨਿ ਨ ਢੋਈ ।
ਕਚਾ ਰੰਗੁ ਕੁਸੰਭ ਦਾ ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਥਿਰੁ ਨ ਰਹੋਈ ।
ਕਚਾ ਰੰਗੁ ਕੁਸੰਭ ਦਾ ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਥਿਰੁ ਨ ਰਹੋਈ ।
ਕਰਨਿ ਬਖੀਲੀ ਆਪਿ ਵਿਚਿ ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਕੁਥਾਇ ਖਲੋਈ ।
ਰਾਹਿ ਸੈਤਾਨੀ ਦੁਨੀਆ ਗੋਈ ।
ਰਾਹਿ ਸੈਤਾਨੀ ਦੁਨੀਆ ਗੋਈ ।
Puchan Gal Emaan De Kaji Mullan Ikathay Hoee. Vadda Sang Vartaa-eia Lakh Na
Sakai Koee. Puchan Foal Kitab No Hindu Vadda Ke Muslmanoee. Baba Aakhay Haajia
Subh Amlaa Vajoh Dono Roee. Hindu Muslaman Douey Dargah Andar Lehan Na Dhoee.
Kacha Rang Kusanbh Da PaaNi Dhotai Thir Na Rahoee. Karan Bakheeli Aap Vich Raam
Rahim Kuthaey Khloee. Raaeh Saitaani Dunia Goee.
Qazi's and Maulvis got together and began discussing
religion. A great fantasy has been created and no one could understand its
mystery. They asked Baba Nanak to open and search in his book whether
Hindu is great or the Muslim. Baba replied to pilgrim Hajjis that without good
deeds both will have to weep and wail. Only by being a Hindu or a Muslim
one cannot be accepted in the court of the God. As the color of safflower is
impermanent and is washed away in water, like wise the colors of religiosity
are also temporary. In their exposition followers of both religions denounce
Ram and Rahim. The whole world is following the way of Satan.
People are hated for a single mistake, even though there are
thousands of reasons to love,” this is the extent of negativity of the world.
The depth of your character will be revealed in the way you respond to
situations you dislike.” Happiness is spiritual, born of Truth and Love
of God. It is unselfish; therefore it cannot exist alone, but requires
all mankind to share it.” The attitude should be; we live and let live. “This
is actually an amazing change in values in a rather short time. Once you
attempt legislation upon religious grounds, you open the way for every kind of
intolerance and religious persecution”
"When we live and let live, we don't need to criticize,
judge, or condemn others. We have no need to control them or try and make them
conform to our way of thinking. Show tolerance for those different from
yourself. We have no need to control them or try and make them conform to our
way of thinking. We let others live their own lives and we live ours. This
simple slogan helps center us on our own dual recovery and on living our own
life in the best way we know how. Live and let live is one of the keys to peace
in our lives and in the world. We can see the chaos in the world at present by
not following this principle. Every one thinks superior to others. When we practice
tolerance in our lives we are liberated to work on our own issues. When we use
this slogan we end many of the conflicts in our lives and gain the ability to
stop new ones before they build into big ones."
Guru Amar Das and Guru Arjan ponder on the duality created
by God towards spirit and matter:
ਦੋਵੈ ਤਰਫਾ ਉਪਾਇ ਇਕੁ
ਵਰਤਿਆ ॥
ਬੇਦ ਬਾਣੀ ਵਰਤਾਇ ਅੰਦਰਿ ਵਾਦੁ ਘਤਿਆ ॥
ਰਵਿਰਤਿ ਨਿਰਵਿਰਤਿ ਹਾਠਾ ਦੋਵੈ ਵਿਚਿ ਧਰਮੁ ਫਿਰੈ ਰੈਬਾਰਿਆ ॥
ਮਨਮੁਖ ਕਚੇ ਕੂੜਿਆਰ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਨਿਹਚਉ ਦਰਗਹ ਹਾਰਿਆ ॥
ਗੁਰਮਤੀ ਸਬਦਿ ਸੂਰ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਮਾਰਿਆ ॥
ਸਚੈ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ਸੇ ਭਗਤ ਤੁਧੁ ਭਾਵਦੇ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਵਿਟਹੁ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ॥
ਬੇਦ ਬਾਣੀ ਵਰਤਾਇ ਅੰਦਰਿ ਵਾਦੁ ਘਤਿਆ ॥
ਰਵਿਰਤਿ ਨਿਰਵਿਰਤਿ ਹਾਠਾ ਦੋਵੈ ਵਿਚਿ ਧਰਮੁ ਫਿਰੈ ਰੈਬਾਰਿਆ ॥
ਮਨਮੁਖ ਕਚੇ ਕੂੜਿਆਰ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਨਿਹਚਉ ਦਰਗਹ ਹਾਰਿਆ ॥
ਗੁਰਮਤੀ ਸਬਦਿ ਸੂਰ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਮਾਰਿਆ ॥
ਸਚੈ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ਸੇ ਭਗਤ ਤੁਧੁ ਭਾਵਦੇ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਵਿਟਹੁ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ॥
Ḏovai ṯarfā upā▫e ik varṯi▫ā. Beḏ baṇī
varṯā▫e anḏar vāḏ gẖaṯi▫ā. Parviraṯ nirviraṯ hāṯẖā ḏovai vicẖ ḏẖaram firai
raibāri▫ā. Manmukẖ kacẖe kūṛi▫ār ṯinĥī nihcẖa▫o ḏargėh hāri▫ā. Gurmaṯī sabaḏ
sūr hai kām kroḏẖ jinĥī māri▫ā. Sacẖai anḏar mahal sabaḏ savāri▫ā. Se bẖagaṯ
ṯuḏẖ bẖāvḏe sacẖai nā▫e pi▫āri▫ā. Saṯgur sevan āpṇā ṯinĥā vitahu ha▫o vāri▫ā.
The One God created both sides and pervades the expanse. The words of the Vedas (Hindu Scriptures) became pervasive, with arguments and divisions. Attachment and detachment are the two sides of it; Righteousness the true religion is the guide between the two. The self-willed are worthless and false. Without a doubt, they lose in the Court of the God. Those who follow the Guru's Teachings are the true spiritual warriors; they have conquered sexual desire and anger. They enter into the
ਦੋਵੈ ਤਰਫਾ ਉਪਾਈਓਨੁ
ਵਿਚਿ ਸਕਤਿ ਸਿਵ ਵਾਸਾ ॥
ਸਕਤੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਫਿਰਿ ਜਨਮਿ ਬਿਨਾਸਾ ॥
ਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਾਤਿ ਪਾਈਐ ਜਪਿ ਸਾਸ ਗਿਰਾਸਾ ॥
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੋ ਥਿਰੁ ਨਹੀ ਨਾਮੇ ਬਲਿ ਜਾਸਾ ॥
ਸਕਤੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਫਿਰਿ ਜਨਮਿ ਬਿਨਾਸਾ ॥
ਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਾਤਿ ਪਾਈਐ ਜਪਿ ਸਾਸ ਗਿਰਾਸਾ ॥
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੋ ਥਿਰੁ ਨਹੀ ਨਾਮੇ ਬਲਿ ਜਾਸਾ ॥
Ḏovai ṯarfā opā▫ī▫on vicẖ sakaṯ siv
vāsā. Sakṯī kinai na pā▫i▫o fir janam bināsā. Gur sevi▫ai sāṯ pā▫ī▫ai jap sās
girāsā. Simriṯ sāsaṯ soḏẖ ḏekẖ ūṯam har ḏāsā. Nānak nām binā ko thir nahī nāme
bal jāsā.
He created both sides; Shiva dwells within Shakti (the soul dwells within the material universe).
Through the material universe of Maya, no one has ever found
God; they continue to be born and die in reincarnation. Serving the Guru, peace
is found, meditating on God with every breath and morsel of food. Searching and
looking through the Scriptures, I have found that the most sublime person is
the slave of the God. O Nanak, without the Naam, nothing is permanent and
stable; I am a sacrifice to the Name of the Immortal God.-----Guru Amar Das, Raag Maru, AGGS, Page, 1090
ਤੁਧੁ ਜਗ ਮਹਿ ਖੇਲੁ
ਰਚਾਇਆ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਪਾਈਆ ॥
ਏਕੁ ਮੰਦਰੁ ਪੰਚ ਚੋਰ ਹਹਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥
ਦਸ ਨਾਰੀ ਇਕੁ ਪੁਰਖੁ ਕਰਿ ਦਸੇ ਸਾਦਿ ਲੋੁਭਾਈਆ ॥
ਏਨਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਮੋਹੀਆ ਨਿਤ ਫਿਰਹਿ ਭਰਮਾਈਆ ॥
ਹਾਠਾ ਦੋਵੈ ਕੀਤੀਓ ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਵਰਤਾਈਆ ॥
ਸਿਵ ਅਗੈ ਸਕਤੀ ਹਾਰਿਆ ਏਵੈ ਹਰਿ ਭਾਈਆ ॥
ਏਕੁ ਮੰਦਰੁ ਪੰਚ ਚੋਰ ਹਹਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥
ਦਸ ਨਾਰੀ ਇਕੁ ਪੁਰਖੁ ਕਰਿ ਦਸੇ ਸਾਦਿ ਲੋੁਭਾਈਆ ॥
ਏਨਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਮੋਹੀਆ ਨਿਤ ਫਿਰਹਿ ਭਰਮਾਈਆ ॥
ਹਾਠਾ ਦੋਵੈ ਕੀਤੀਓ ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਵਰਤਾਈਆ ॥
ਸਿਵ ਅਗੈ ਸਕਤੀ ਹਾਰਿਆ ਏਵੈ ਹਰਿ ਭਾਈਆ ॥
ਇਕਿ ਵਿਚਹੁ ਹੀ ਤੁਧੁ
ਰਖਿਆ ਜੋ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਈਆ ॥
ਜਲ ਵਿਚਹੁ ਬਿੰਬੁ ਉਠਾਲਿਓ ਜਲ ਮਾਹਿ ਸਮਾਈਆ ॥
ਜਲ ਵਿਚਹੁ ਬਿੰਬੁ ਉਠਾਲਿਓ ਜਲ ਮਾਹਿ ਸਮਾਈਆ ॥
Ŧuḏẖ jag mėh kẖel racẖā▫i▫ā vicẖ ha▫umai
pā▫ī▫ā. Ėk manḏar pancẖ cẖor hėh niṯ karahi buri▫ā▫ī▫ā. Ḏas nārī ik purakẖ kar
ḏase sāḏ lobẖā▫ī▫ā. Ėn mā▫i▫ā mohṇī mohī▫ā niṯ firėh bẖarmā▫ī▫ā. Hāṯẖā ḏovai
kīṯī▫o siv sakaṯ varṯā▫ī▫ā. Siv agai sakṯī hāri▫ā evai har bẖā▫ī▫ā. Ik vicẖahu
hī ṯuḏẖ rakẖi▫ā jo saṯsang milā▫ī▫ā. Jal vicẖahu bimb uṯẖāli▫o jal māhi
samā▫ī▫ā.
You have staged this play in the world, and infused egotism
into all beings. In the one temple of the body are the five thieves, who
continually misbehave. The ten brides (the sensory organs) were created, and
the one husband, the self (Soul); the ten are engrossed in flavors and tastes. This
Materialism fascinates and entices them; they wander continually in doubt. You
created sides, spirit and matter (Shiva and Shakti). Matter loses out to
spirit; this is pleasing to God. You enshrined spirit within, which leads to merger with the
True Congregation. Within the water, You formed the bubble, which shall once again
merge into the water.-----Guru Arjan, Raag Maru, AGGS, Page, 1096
Sikh Gurus and Bhagats were not against pantheism but just
advised all to follow the tenets of their faith truthfully and letting the
empty rituals. The following are the advises given to Muslims and Hindus (two
main religions) at that time as recorded in Sabd Guru;
ਦਾਨਸਬੰਦੁ ਸੋਈ ਦਿਲਿ
ਧੋਵੈ ॥
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਸੋਈ ਮਲੁ ਖੋਵੈ ॥
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਸੋਈ ਮਲੁ ਖੋਵੈ ॥
Ḏānasbanḏ so¬ī ḏil ḏẖovai. Musalmāṇ so¬ī
mal kẖovai.
One who cleanses his own mind is wise. One who cleanses
himself of impurity is a Muslim.-----Guru Nanak, Raag Dhanasari, AGGS, Page, 662-15
ਮਿਹਰ ਮਸੀਤਿ ਸਿਦਕੁ
ਮੁਸਲਾ ਹਕੁ ਹਲਾਲੁ ਕੁਰਾਣੁ ॥
ਸਰਮ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਰੋਜਾ ਹੋਹੁ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ॥
ਕਰਣੀ ਕਾਬਾ ਸਚੁ ਪੀਰੁ ਕਲਮਾ ਕਰਮ ਨਿਵਾਜ ॥
ਤਸਬੀ ਸਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ਨਾਨਕ ਰਖੈ ਲਾਜ ॥
ਸਰਮ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਰੋਜਾ ਹੋਹੁ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ॥
ਕਰਣੀ ਕਾਬਾ ਸਚੁ ਪੀਰੁ ਕਲਮਾ ਕਰਮ ਨਿਵਾਜ ॥
ਤਸਬੀ ਸਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ਨਾਨਕ ਰਖੈ ਲਾਜ ॥
Mihar masīṯ siḏak muslā hak halāl kurāṇ.
Saram sunaṯ sīl rojā hohu musalmāṇ. Karṇī kābā sacẖ pīr kalmā karam nivāj.
Ŧasbī sā ṯis bẖāvsī Nānak rakẖai lāj.
Let mercy be your mosque, faith your prayer-mat, and honest
living your Quran. Make modesty your circumcision, and good conduct your fast.
In this way, you shall be a true Muslim. Let good conduct be your Kaaba, Truth
your spiritual guide, and the karma of good deeds your prayer and chant. Let
your rosary be that which is pleasing to God’s Will. O Nanak, God shall
preserve your honor.
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵਣੁ
ਮੁਸਕਲੁ ਜਾ ਹੋਇ ਤਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥
ਅਵਲਿ ਅਉਲਿ ਦੀਨੁ ਕਰਿ ਮਿਠਾ ਮਸਕਲ ਮਾਨਾ ਮਾਲੁ ਮੁਸਾਵੈ ॥
ਹੋਇ ਮੁਸਲਿਮੁ ਦੀਨ ਮੁਹਾਣੈ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
ਰਬ ਕੀ ਰਜਾਇ ਮੰਨੇ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਕਰਤਾ ਮੰਨੇ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ॥
ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਰਬ ਜੀਆ ਮਿਹਰੰਮਤਿ ਹੋਇ ਤ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥
ਅਵਲਿ ਅਉਲਿ ਦੀਨੁ ਕਰਿ ਮਿਠਾ ਮਸਕਲ ਮਾਨਾ ਮਾਲੁ ਮੁਸਾਵੈ ॥
ਹੋਇ ਮੁਸਲਿਮੁ ਦੀਨ ਮੁਹਾਣੈ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
ਰਬ ਕੀ ਰਜਾਇ ਮੰਨੇ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਕਰਤਾ ਮੰਨੇ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ॥
ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਰਬ ਜੀਆ ਮਿਹਰੰਮਤਿ ਹੋਇ ਤ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥
Musalmāṇ kahāvaṇ muskal jā ho¬ė ṯā
musalmāṇ kahāvai. Aval a¬ul ḏīn kar miṯẖā maskal mānā māl musāvai. Ho¬ė muslim
ḏīn muhāṇai maraṇ jīvaṇ kā bẖaram cẖukẖāvai. Rab kī rajā¬ė mannė sir upar karṯā
mannė āp gavāvai. Ŧa¬o Nānak sarab jī¬ā mihramaṯ ho¬ė ṯa musalmāṇ kahāvai.
It is difficult to be called a Muslim; if one is truly a
Muslim, then he may be called one. First, let him savor the religion of the
Prophet as sweet; then, let his pride of his possessions be scraped away.
Becoming a true Muslim, a disciple of the faith of Mohammed, let him put aside
the delusion of death and life. As he submits to God's Will, and surrenders to
the Creator, he is rid of selfishness and conceit. And when, O Nanak, he is
merciful to all beings, only then shall he be called a Muslim.-----Guru Nanak,
Raag Majh Ki Vaar, AGGS, Page, 140-141
ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਸਿਫਤਿ
ਸਰੀਅਤਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ਬੰਦੇ ਸੇ ਜਿ ਪਵਹਿ ਵਿਚਿ ਬੰਦੀ ਵੇਖਣ ਕਉ ਦੀਦਾਰੁ ॥
ਹਿੰਦੂ ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਲਾਹਨਿ ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਪਾਰੁ ॥
ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਹਿ ਅਰਚਾ ਪੂਜਾ ਅਗਰ ਵਾਸੁ ਬਹਕਾਰੁ ॥
ਜੋਗੀ ਸੁੰਨਿ ਧਿਆਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜੇਤੇ ਅਲਖ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
ਸੂਖਮ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਕਾਇਆ ਕਾ ਆਕਾਰੁ ॥
ਸਤੀਆ ਮਨਿ ਸੰਤੋਖੁ ਉਪਜੈ ਦੇਣੈ ਕੈ ਵੀਚਾਰਿ ॥
ਦੇ ਦੇ ਮੰਗਹਿ ਸਹਸਾ ਗੂਣਾ ਸੋਭ ਕਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਤੈ ਕੂੜਿਆਰਾ ਖਾਰਾਬਾ ਵੇਕਾਰ ॥
ਇਕਿ ਹੋਦਾ ਖਾਇ ਚਲਹਿ ਐਥਾਊ ਤਿਨਾ ਭਿ ਕਾਈ ਕਾਰ ॥
ਜਲਿ ਥਲਿ ਜੀਆ ਪੁਰੀਆ ਲੋਆ ਆਕਾਰਾ ਆਕਾਰ ॥
ਓਇ ਜਿ ਆਖਹਿ ਸੁ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਤਿਨਾ ਭਿ ਤੇਰੀ ਸਾਰ ॥
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਭੁਖ ਸਾਲਾਹਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਪਾ ਛਾਰੁ ॥
ਬੰਦੇ ਸੇ ਜਿ ਪਵਹਿ ਵਿਚਿ ਬੰਦੀ ਵੇਖਣ ਕਉ ਦੀਦਾਰੁ ॥
ਹਿੰਦੂ ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਲਾਹਨਿ ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਪਾਰੁ ॥
ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਹਿ ਅਰਚਾ ਪੂਜਾ ਅਗਰ ਵਾਸੁ ਬਹਕਾਰੁ ॥
ਜੋਗੀ ਸੁੰਨਿ ਧਿਆਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜੇਤੇ ਅਲਖ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
ਸੂਖਮ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਕਾਇਆ ਕਾ ਆਕਾਰੁ ॥
ਸਤੀਆ ਮਨਿ ਸੰਤੋਖੁ ਉਪਜੈ ਦੇਣੈ ਕੈ ਵੀਚਾਰਿ ॥
ਦੇ ਦੇ ਮੰਗਹਿ ਸਹਸਾ ਗੂਣਾ ਸੋਭ ਕਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਤੈ ਕੂੜਿਆਰਾ ਖਾਰਾਬਾ ਵੇਕਾਰ ॥
ਇਕਿ ਹੋਦਾ ਖਾਇ ਚਲਹਿ ਐਥਾਊ ਤਿਨਾ ਭਿ ਕਾਈ ਕਾਰ ॥
ਜਲਿ ਥਲਿ ਜੀਆ ਪੁਰੀਆ ਲੋਆ ਆਕਾਰਾ ਆਕਾਰ ॥
ਓਇ ਜਿ ਆਖਹਿ ਸੁ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਤਿਨਾ ਭਿ ਤੇਰੀ ਸਾਰ ॥
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਭੁਖ ਸਾਲਾਹਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਪਾ ਛਾਰੁ ॥
Musalmānā sifaṯ sarī¬aṯ paṛ paṛ karahi
bīcẖār. Banḏė sė je paveh vicẖ banḏī vėkẖaṇ ka¬o ḏīḏār. Hinḏū sālāhī sālāhan
ḏarsan rūp apār. Ŧirath nāveh arcẖā pūjā agar vās behkār. Jogī sunn ḏẖi¬āvniĥ
jėṯė alakẖ nām karṯār. Sūkẖam mūraṯ nām niranjan kā¬i¬ā kā ākār. Saṯī¬ā man
sanṯokẖ upjai ḏėṇai kai vīcẖār. Ḏė ḏė mangeh sahsā gūṇā sobẖ karė sansār. Cẖorā
jārā ṯai kūṛi¬ārā kẖārābā vėkār. Ik hoḏā kẖā¬ė cẖaleh aithā¬ū ṯinā bẖe kā¬ī
kār. Jal thal jī¬ā purī¬ā lo¬ā ākārā ākār. O¬ė je ākẖahi so ṯūʼnhai jāṇeh ṯinā
bẖe ṯėrī sār. Nānak bẖagṯā bẖukẖ sālāhaṇ sacẖ nām āḏẖār. Saḏā anand raheh ḏin
rāṯī guṇvanṯi¬ā pā cẖẖār.
The Muslims praise
the Islamic law; they read and reflect upon it. The God's bound servants are
those who bind themselves to see God's Vision. The Hindus praise the
Praiseworthy God; the Blessed Vision of Its form is incomparable. They bathe at
sacred shrines of pilgrimage, making offerings of flowers, and burning incense
before idols. The Yogis meditate on the absolute God there; they call the
Creator the Unseen God. But to the subtle image of the Immaculate Name, they
apply the form of a body. In the minds of the virtuous, contentment is
produced, thinking about their giving. They give and give, but ask a thousand-fold
more, and hope that the world will honor them. The thieves, adulterers,
perjurers, evil-doers and sinners -after using up what good karma they had,
they depart; have they done any good deeds here at all? There are beings and
creatures in the water and on the land of various forms in the worlds and
universes. Whatever they say, You know; You care for them all. O Nanak, the
hunger of the devotees is to praise You; the True Name is their only support.
They live in eternal bliss, day and night; they are the dust of the feet of the
virtuous.-----Guru
Nanak, Raag Asa, AGGS, Page, 465
ਮੁਸਲਮਾਨੁ ਕਰੇ ਵਡਿਆਈ ॥
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਪੀਰੈ ਕੋ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
ਰਾਹੁ ਦਸਾਇ ਓਥੈ ਕੋ ਜਾਇ ॥
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਭਿਸਤਿ ਨ ਪਾਇ ॥
ਏਥੈ ਜਾਣੈ ਸੁ ਜਾਇ ਸਿਞਾਣੈ ॥
ਹੋਰੁ ਫਕੜੁ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੈ ॥
ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ॥
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਤਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਪੀਰੈ ਕੋ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
ਰਾਹੁ ਦਸਾਇ ਓਥੈ ਕੋ ਜਾਇ ॥
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਭਿਸਤਿ ਨ ਪਾਇ ॥
ਏਥੈ ਜਾਣੈ ਸੁ ਜਾਇ ਸਿਞਾਣੈ ॥
ਹੋਰੁ ਫਕੜੁ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੈ ॥
ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ॥
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਤਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
Musalmān karė vadi¬ā¬ī. viṇ gur pīrai ko
thā¬ė na pā¬ī. Rāhu ḏasā¬ė othai ko jā¬ė. Karṇī bājẖahu bẖisaṯ na pā¬ė. Ėthai
jāṇai so jā¬ė siñāṇai. Hor fakaṛ hinḏū musalmāṇai. Sabẖnā kā ḏar lėkẖā ho¬ė.
Karṇī bājẖahu ṯarai na ko¬ė.
The Muslim glorifies his own faith. Without the Guru or a
spiritual teacher, no one is accepted. They may be shown the way, but only a
few go there. Without the karma of good actions, heaven is not attained. One, who knows the God here, realizes It
there as well. Others, whether Hindu or Muslim, are just babbling. Everyone's
account is read in Its Court; without the karma of good actions, no one crosses
over.-----Guru Nanak, Raag
Ramkali, AGGS, Page, 951-19 and 952-4
Guru Nanak advises a yogi in Raag Suhi:
ਜੋਗੁ ਨ ਖਿੰਥਾ ਜੋਗੁ ਨ
ਡੰਡੈ ਜੋਗੁ ਨ ਭਸਮ ਚੜਾਈਐ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਮੁੰਦੀ ਮੂੰਡਿ ਮੁਡਾਇਐ ਜੋਗੁ ਨ ਸਿੰਙੀ ਵਾਈਐ ॥
ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਈਐ ॥
ਗਲੀ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥
ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਸਮਸਰਿ ਜਾਣੈ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਬਾਹਰਿ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ਜੋਗੁ ਨ ਤਾੜੀ ਲਾਈਐ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਦੇਸਿ ਦਿਸੰਤਰਿ ਭਵਿਐ ਜੋਗੁ ਨ ਤੀਰਥਿ ਨਾਈਐ ॥
ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਈਐ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਮੁੰਦੀ ਮੂੰਡਿ ਮੁਡਾਇਐ ਜੋਗੁ ਨ ਸਿੰਙੀ ਵਾਈਐ ॥
ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਈਐ ॥
ਗਲੀ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥
ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਸਮਸਰਿ ਜਾਣੈ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਬਾਹਰਿ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ਜੋਗੁ ਨ ਤਾੜੀ ਲਾਈਐ ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਦੇਸਿ ਦਿਸੰਤਰਿ ਭਵਿਐ ਜੋਗੁ ਨ ਤੀਰਥਿ ਨਾਈਐ ॥
ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਈਐ ॥
Jog na kẖinthā jog na dandai jog na
bẖasam cẖaṛā▫ī▫ai. Jog na munḏī mūnd mudā▫i▫ai jog na sińī vā▫ī▫ai. Anjan māhi
niranjan rahī▫ai jog jugaṯ iv pā▫ī▫ai. Galī jog na ho▫ī. Ėk ḏarisat kar samsar
jāṇai jogī kahī▫ai so▫ī.Yog na bāhar maṛī masāṇī jog na ṯāṛī lā▫ī▫ai. Jog na
ḏes disanṯar bẖavi▫ai jog na ṯirath nā▫ī▫ai. Anjan māhi niranjan rahī▫ai jog
jugaṯ iv pā▫ī▫ai.
Yoga is not the patched coat; Yoga is not the walking stick.
Yoga is not smearing the body with ashes. Yoga is not the ear-rings, and not
the shaven head. Yoga is not the blowing of the horn.
Remaining unblemished in the midst of the filth of the world
is the only way to attain Yoga. By mere words, Yoga is not attained.
One who looks upon all with a single eye, and knows them to be one and the same
- he alone is known as a Yogi. Yoga is not wandering to the tombs of the dead;
Yoga is not sitting in trances. Yoga is not wandering through foreign lands;
Yoga is not bathing at sacred shrines of pilgrimage. Remaining
unblemished in the midst of the filth of the world is the only way to attain Yoga.-----Guru Nanak, Raag Suhi,
AGGS, Page, 730
ਬਾਰਹ ਮਹਿ ਰਾਵਲ ਖਪਿ
ਜਾਵਹਿ ਚਹੁ ਛਿਅ ਮਹਿ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥
ਜੋਗੀ ਕਾਪੜੀਆ ਸਿਰਖੂਥੇ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਗਲਿ ਫਾਸੀ ॥
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਪੂਰੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ਅਉਹਠਿ ਹਸਤ ਮਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਚੀ ਏਕ ਭਾਇ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
ਬ੍ਰਹਮਣ ਵਾਦੁ ਪੜਹਿ ਕਰਿ ਕਿਰਿਆ ਕਰਣੀ ਕਰਮ ਕਰਾਏ ॥
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖੁ ਵਿਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਸੂਚਾਚਾਰੀ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਮਾਨੇ ॥
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਤਨਿ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਨੇ ॥
ਸਗਲੇ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮ ਜਪ ਤਪ ਤੀਰਥ ਸਬਦਿ ਵਸੇ ॥
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ਦੂਖ ਪਰਾਛਤ ਕਾਲ ਨਸੇ ॥
ਜੋਗੀ ਕਾਪੜੀਆ ਸਿਰਖੂਥੇ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਗਲਿ ਫਾਸੀ ॥
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਪੂਰੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ਅਉਹਠਿ ਹਸਤ ਮਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਚੀ ਏਕ ਭਾਇ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
ਬ੍ਰਹਮਣ ਵਾਦੁ ਪੜਹਿ ਕਰਿ ਕਿਰਿਆ ਕਰਣੀ ਕਰਮ ਕਰਾਏ ॥
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖੁ ਵਿਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਸੂਚਾਚਾਰੀ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਮਾਨੇ ॥
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਤਨਿ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਨੇ ॥
ਸਗਲੇ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮ ਜਪ ਤਪ ਤੀਰਥ ਸਬਦਿ ਵਸੇ ॥
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ਦੂਖ ਪਰਾਛਤ ਕਾਲ ਨਸੇ ॥
Bārah mėh rāval kẖap jāvėh cẖahu cẖẖi▫a
mėh sani▫āsī. Jogī kāpṛī▫ā sirkẖūthe bin sabḏai gal fāsī. Sabaḏ raṯe pūre
bairāgī. A▫uhaṯẖ hasaṯ mėh bẖīkẖi▫ā jācẖī ek bẖā▫e liv lāgī. Barahmaṇ vāḏ paṛėh
kar kiri▫ā karṇī karam karā▫e. Bin būjẖe kicẖẖ sūjẖai nāhī manmukẖ vicẖẖuṛ ḏukẖ
pā▫e. Sabaḏ mile se sūcẖācẖārī sācẖī ḏargėh māne. An▫ḏin nām raṯan liv lāge jug
jug sācẖ samāne. Sagle karam ḏẖaram sucẖ sanjam jap ṯap ṯirath sabaḏ vase.
Nānak saṯgur milai milā▫i▫ā ḏūkẖ parācẖẖaṯ kāl nase.
The Yogis are divided into twelve schools, the Sanyasis
(Ascetic) into ten. The Yogis and those wearing religious robes, and the Jains
with their all hair plucked out - without the Word of the Sabd, the noose is
around their necks. Those who are imbued with the Sabd are the perfectly
detached renunciates. They beg to receive charity in the hands of their hearts,
embracing love and affection for the One God. The Brahmins study and argue
about the scriptures; they perform ceremonial rituals, and lead others in these
rituals. Without true understanding, those self-willed understand nothing.
Separated from God, they suffer in pain. Those who receive the Sabd are
sanctified and pure; they are approved in the True Court . Night and day, they remain
lovingly attuned to the Naam; throughout the ages, they are merged in the True
One. Good deeds, righteousness of faith, purification, austere
self-discipline, chanting, intense meditation and pilgrimages to sacred shrines
- all these abide in the Sabd. O Nanak, united in union with the True
Guru, suffering, sin and death run away.-----Guru Nanak, Raag
Parbhati, AGGS, Page, 1332
ਅਲਹ ਅਗਮ ਖੁਦਾਈ ਬੰਦੇ ॥
ਛੋਡਿ ਖਿਆਲ ਦੁਨੀਆ ਕੇ ਧੰਧੇ ॥
ਹੋਇ ਪੈ ਖਾਕ ਫਕੀਰ ਮੁਸਾਫਰੁ ਇਹੁ ਦਰਵੇਸੁ ਕਬੂਲੁ ਦਰਾ ॥
ਸਚੁ ਨਿਵਾਜ ਯਕੀਨ ਮੁਸਲਾ ॥
ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰਿਹੁ ਆਸਾ ॥
ਦੇਹ ਮਸੀਤਿ ਮਨੁ ਮਉਲਾਣਾ ਕਲਮ ਖੁਦਾਈ ਪਾਕੁ ਖਰਾ ॥
ਸਰਾ ਸਰੀਅਤਿ ਲੇ ਕੰਮਾਵਹੁ ॥
ਤਰੀਕਤਿ ਤਰਕ ਖੋਜਿ ਟੋਲਾਵਹੁ ॥
ਮਾਰਫਤਿ ਮਨੁ ਮਾਰਹੁ ਅਬਦਾਲਾ ਮਿਲਹੁ ਹਕੀਕਤਿ ਜਿਤੁ ਫਿਰਿ ਨ ਮਰਾ ॥
ਕੁਰਾਣੁ ਕਤੇਬ ਦਿਲ ਮਾਹਿ ਕਮਾਹੀ ॥
ਦਸ ਅਉਰਾਤ ਰਖਹੁ ਬਦ ਰਾਹੀ ॥
ਪੰਚ ਮਰਦ ਸਿਦਕਿ ਲੇ ਬਾਧਹੁ ਖੈਰਿ ਸਬੂਰੀ ਕਬੂਲ ਪਰਾ ॥
ਮਕਾ ਮਿਹਰ ਰੋਜਾ ਪੈ ਖਾਕਾ ॥
ਭਿਸਤੁ ਪੀਰ ਲਫਜ ਕਮਾਇ ਅੰਦਾਜਾ ॥
ਹੂਰ ਨੂਰ ਮੁਸਕੁ ਖੁਦਾਇਆ ਬੰਦਗੀ ਅਲਹ ਆਲਾ ਹੁਜਰਾ ॥
ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸੋਈ ਕਾਜੀ ॥
ਜੋ ਦਿਲੁ ਸੋਧੈ ਸੋਈ ਹਾਜੀ ॥
ਸੋ ਮੁਲਾ ਮਲਊਨ ਨਿਵਾਰੈ ਸੋ ਦਰਵੇਸੁ ਜਿਸੁ ਸਿਫਤਿ ਧਰਾ ॥
ਸਭੇ ਵਖਤ ਸਭੇ ਕਰਿ ਵੇਲਾ ॥
ਖਾਲਕੁ ਯਾਦਿ ਦਿਲੈ ਮਹਿ ਮਉਲਾ ॥
ਤਸਬੀ ਯਾਦਿ ਕਰਹੁ ਦਸ ਮਰਦਨੁ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਬੰਧਾਨਿ ਬਰਾ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਜਾਨਹੁ ਸਭ ਫਿਲਹਾਲਾ ॥
ਖਿਲਖਾਨਾ ਬਿਰਾਦਰ ਹਮੂ ਜੰਜਾਲਾ ॥
ਮੀਰ ਮਲਕ ਉਮਰੇ ਫਾਨਾਇਆ ਏਕ ਮੁਕਾਮ ਖੁਦਾਇ ਦਰਾ ॥
ਅਵਲਿ ਸਿਫਤਿ ਦੂਜੀ ਸਾਬੂਰੀ ॥
ਤੀਜੈ ਹਲੇਮੀ ਚਉਥੈ ਖੈਰੀ ॥
ਪੰਜਵੈ ਪੰਜੇ ਇਕਤੁ ਮੁਕਾਮੈ ਏਹਿ ਪੰਜਿ ਵਖਤ ਤੇਰੇ ਅਪਰਪਰਾ ॥
ਸਗਲੀ ਜਾਨਿ ਕਰਹੁ ਮਉਦੀਫਾ ॥
ਬਦ ਅਮਲ ਛੋਡਿ ਕਰਹੁ ਹਥਿ ਕੂਜਾ ॥
ਖੁਦਾਇ ਏਕੁ ਬੁਝਿ ਦੇਵਹੁ ਬਾਂਗਾਂ ਬੁਰਗੂ ਬਰਖੁਰਦਾਰ ਖਰਾ ॥
ਹਕੁ ਹਲਾਲੁ ਬਖੋਰਹੁ ਖਾਣਾ ॥
ਦਿਲ ਦਰੀਆਉ ਧੋਵਹੁ ਮੈਲਾਣਾ ॥
ਪੀਰੁ ਪਛਾਣੈ ਭਿਸਤੀ ਸੋਈ ਅਜਰਾਈਲੁ ਨ ਦੋਜ ਠਰਾ ॥
ਕਾਇਆ ਕਿਰਦਾਰ ਅਉਰਤ ਯਕੀਨਾ ॥
ਰੰਗ ਤਮਾਸੇ ਮਾਣਿ ਹਕੀਨਾ ॥
ਨਾਪਾਕ ਪਾਕੁ ਕਰਿ ਹਦੂਰਿ ਹਦੀਸਾ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਿ ਦਸਤਾਰ ਸਿਰਾ ॥
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮੋਮ ਦਿਲਿ ਹੋਵੈ ॥
ਅੰਤਰ ਕੀ ਮਲੁ ਦਿਲ ਤੇ ਧੋਵੈ ॥
ਦੁਨੀਆ ਰੰਗ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਜਿਉ ਕੁਸਮ ਪਾਟੁ ਘਿਉ ਪਾਕੁ ਹਰਾ ॥
ਜਾ ਕਉ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥
ਸੋਈ ਮਰਦੁ ਮਰਦੁ ਮਰਦਾਨਾ ॥
ਸੋਈ ਸੇਖੁ ਮਸਾਇਕੁ ਹਾਜੀ ਸੋ ਬੰਦਾ ਜਿਸੁ ਨਜਰਿ ਨਰਾ ॥
ਕੁਦਰਤਿ ਕਾਦਰ ਕਰਣ ਕਰੀਮਾ ॥
ਸਿਫਤਿ ਮੁਹਬਤਿ ਅਥਾਹ ਰਹੀਮਾ ॥
ਹਕੁ ਹੁਕਮੁ ਸਚੁ ਖੁਦਾਇਆ ਬੁਝਿ ਨਾਨਕ ਬੰਦਿ ਖਲਾਸ ਤਰਾ ॥
ਛੋਡਿ ਖਿਆਲ ਦੁਨੀਆ ਕੇ ਧੰਧੇ ॥
ਹੋਇ ਪੈ ਖਾਕ ਫਕੀਰ ਮੁਸਾਫਰੁ ਇਹੁ ਦਰਵੇਸੁ ਕਬੂਲੁ ਦਰਾ ॥
ਸਚੁ ਨਿਵਾਜ ਯਕੀਨ ਮੁਸਲਾ ॥
ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰਿਹੁ ਆਸਾ ॥
ਦੇਹ ਮਸੀਤਿ ਮਨੁ ਮਉਲਾਣਾ ਕਲਮ ਖੁਦਾਈ ਪਾਕੁ ਖਰਾ ॥
ਸਰਾ ਸਰੀਅਤਿ ਲੇ ਕੰਮਾਵਹੁ ॥
ਤਰੀਕਤਿ ਤਰਕ ਖੋਜਿ ਟੋਲਾਵਹੁ ॥
ਮਾਰਫਤਿ ਮਨੁ ਮਾਰਹੁ ਅਬਦਾਲਾ ਮਿਲਹੁ ਹਕੀਕਤਿ ਜਿਤੁ ਫਿਰਿ ਨ ਮਰਾ ॥
ਕੁਰਾਣੁ ਕਤੇਬ ਦਿਲ ਮਾਹਿ ਕਮਾਹੀ ॥
ਦਸ ਅਉਰਾਤ ਰਖਹੁ ਬਦ ਰਾਹੀ ॥
ਪੰਚ ਮਰਦ ਸਿਦਕਿ ਲੇ ਬਾਧਹੁ ਖੈਰਿ ਸਬੂਰੀ ਕਬੂਲ ਪਰਾ ॥
ਮਕਾ ਮਿਹਰ ਰੋਜਾ ਪੈ ਖਾਕਾ ॥
ਭਿਸਤੁ ਪੀਰ ਲਫਜ ਕਮਾਇ ਅੰਦਾਜਾ ॥
ਹੂਰ ਨੂਰ ਮੁਸਕੁ ਖੁਦਾਇਆ ਬੰਦਗੀ ਅਲਹ ਆਲਾ ਹੁਜਰਾ ॥
ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸੋਈ ਕਾਜੀ ॥
ਜੋ ਦਿਲੁ ਸੋਧੈ ਸੋਈ ਹਾਜੀ ॥
ਸੋ ਮੁਲਾ ਮਲਊਨ ਨਿਵਾਰੈ ਸੋ ਦਰਵੇਸੁ ਜਿਸੁ ਸਿਫਤਿ ਧਰਾ ॥
ਸਭੇ ਵਖਤ ਸਭੇ ਕਰਿ ਵੇਲਾ ॥
ਖਾਲਕੁ ਯਾਦਿ ਦਿਲੈ ਮਹਿ ਮਉਲਾ ॥
ਤਸਬੀ ਯਾਦਿ ਕਰਹੁ ਦਸ ਮਰਦਨੁ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਬੰਧਾਨਿ ਬਰਾ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਜਾਨਹੁ ਸਭ ਫਿਲਹਾਲਾ ॥
ਖਿਲਖਾਨਾ ਬਿਰਾਦਰ ਹਮੂ ਜੰਜਾਲਾ ॥
ਮੀਰ ਮਲਕ ਉਮਰੇ ਫਾਨਾਇਆ ਏਕ ਮੁਕਾਮ ਖੁਦਾਇ ਦਰਾ ॥
ਅਵਲਿ ਸਿਫਤਿ ਦੂਜੀ ਸਾਬੂਰੀ ॥
ਤੀਜੈ ਹਲੇਮੀ ਚਉਥੈ ਖੈਰੀ ॥
ਪੰਜਵੈ ਪੰਜੇ ਇਕਤੁ ਮੁਕਾਮੈ ਏਹਿ ਪੰਜਿ ਵਖਤ ਤੇਰੇ ਅਪਰਪਰਾ ॥
ਸਗਲੀ ਜਾਨਿ ਕਰਹੁ ਮਉਦੀਫਾ ॥
ਬਦ ਅਮਲ ਛੋਡਿ ਕਰਹੁ ਹਥਿ ਕੂਜਾ ॥
ਖੁਦਾਇ ਏਕੁ ਬੁਝਿ ਦੇਵਹੁ ਬਾਂਗਾਂ ਬੁਰਗੂ ਬਰਖੁਰਦਾਰ ਖਰਾ ॥
ਹਕੁ ਹਲਾਲੁ ਬਖੋਰਹੁ ਖਾਣਾ ॥
ਦਿਲ ਦਰੀਆਉ ਧੋਵਹੁ ਮੈਲਾਣਾ ॥
ਪੀਰੁ ਪਛਾਣੈ ਭਿਸਤੀ ਸੋਈ ਅਜਰਾਈਲੁ ਨ ਦੋਜ ਠਰਾ ॥
ਕਾਇਆ ਕਿਰਦਾਰ ਅਉਰਤ ਯਕੀਨਾ ॥
ਰੰਗ ਤਮਾਸੇ ਮਾਣਿ ਹਕੀਨਾ ॥
ਨਾਪਾਕ ਪਾਕੁ ਕਰਿ ਹਦੂਰਿ ਹਦੀਸਾ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਿ ਦਸਤਾਰ ਸਿਰਾ ॥
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮੋਮ ਦਿਲਿ ਹੋਵੈ ॥
ਅੰਤਰ ਕੀ ਮਲੁ ਦਿਲ ਤੇ ਧੋਵੈ ॥
ਦੁਨੀਆ ਰੰਗ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਜਿਉ ਕੁਸਮ ਪਾਟੁ ਘਿਉ ਪਾਕੁ ਹਰਾ ॥
ਜਾ ਕਉ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥
ਸੋਈ ਮਰਦੁ ਮਰਦੁ ਮਰਦਾਨਾ ॥
ਸੋਈ ਸੇਖੁ ਮਸਾਇਕੁ ਹਾਜੀ ਸੋ ਬੰਦਾ ਜਿਸੁ ਨਜਰਿ ਨਰਾ ॥
ਕੁਦਰਤਿ ਕਾਦਰ ਕਰਣ ਕਰੀਮਾ ॥
ਸਿਫਤਿ ਮੁਹਬਤਿ ਅਥਾਹ ਰਹੀਮਾ ॥
ਹਕੁ ਹੁਕਮੁ ਸਚੁ ਖੁਦਾਇਆ ਬੁਝਿ ਨਾਨਕ ਬੰਦਿ ਖਲਾਸ ਤਰਾ ॥
Allah agam kẖuḏā¬ī banḏė. Cẖẖod kẖi¬āl
ḏunī¬ā kė ḏẖanḏẖė. Ho¬ė pai kẖāk fakīr musāfar ih ḏarvės kabūl ḏarā. Sacẖ nivāj
yakīn muslā. Mansā mār nivārihu āsā. Ḏėh masīṯ man ma¬ulāṇā kalam kẖuḏā¬ī pāk
kẖarā. Sarā sarī¬aṯ lė kammāvahu. Ŧarīkaṯ ṯarak kẖoj tolāvahu. Mārfaṯ man
mārahu abḏālā milhu hakīkaṯ jiṯ fir na marā. Kurāṇ kaṯėb ḏil māhi kamāhī. Ḏas
a¬urāṯ rakẖahu baḏ rāhī. Pancẖ maraḏ siḏak lė bāḏẖhu kẖair sabūrī kabūl parā.
Makā mihar rojā pai kẖākā. Bẖisaṯ pīr lafaj kamā¬ė anḏājā. Hūr nūr musak
kẖuḏā¬i¬ā banḏagī alah ālā hujrā. Sacẖ kamāvai so¬ī kājī. Jo ḏil soḏẖai so¬ī
hājī. So mulā mala¬ūn nivārai so ḏarvės jis sifaṯ ḏẖarā. Sabẖė vakẖaṯ sabẖė kar
vėlā. Kẖālak yāḏ ḏilai meh ma¬ulā. Ŧasbī yāḏ karahu ḏas marḏan sunaṯ sīl
banḏẖān barā. Ḏil meh jānhu sabẖ filhālā. Kẖilkẖānā birāḏar hamū janjālā. Mīr
malak umrė fānā¬i¬ā ėk mukām kẖuḏā¬ė ḏarā. Aval sifaṯ ḏūjī sābūrī. Ŧījai halėmī
cẖa¬uthai kẖairī. Punjvai panjė ikaṯ mukāmai ėhi panj vakẖaṯ ṯėrė aparparā.
Saglī jān karahu ma¬uḏīfā. Baḏ amal cẖẖod karahu hath kūjā. Kẖuḏā¬ė ėk bujẖ
ḏėvhu bāʼngāʼn burgū barkẖurḏār kẖarā. Hak halāl bakẖorahu kẖāṇā. Ḏil ḏarī¬ā¬o
ḏẖovahu mailāṇā. Pīr pacẖẖāṇai bẖisṯī so¬ī ajrā¬īl na ḏoj ṯẖarā. Kā¬i¬ā kirḏār
a¬uraṯ yakīnā. Rang ṯamāsė māṇ hakīnā. Nāpāk pāk kar haḏūr haḏīsā sābaṯ sūraṯ
ḏasṯār sirā. Musalmāṇ mom ḏil hovai. Anṯar kī mal ḏil ṯė ḏẖovai. Ḏunī¬ā rang na
āvai nėṛai ji¬o kusam pāt gẖi¬o pāk harā. Jā ka¬o mihar mihar miharvānā. So¬ī maraḏ
maraḏ marḏānā. So¬ī sėkẖ masā¬ik hājī so banḏā jis najar narā. Kuḏraṯ kāḏar
karaṇ karīmā. Sifaṯ muhabaṯ athāh rahīmā. Hak hukam sacẖ kẖuḏā¬i¬ā bujẖ Nānak
banḏ kẖalās ṯarā.
O, slave of the inaccessible God Allah, forsake thoughts of
worldly entanglements. Become the dust of the feet of the humble saints, and
consider yourself a traveler on this journey. O saintly dervish, you shall be
approved in God’s Court. Let Truth be your prayer, and Faith
your prayer-mat. Subdue your desires, and overcome your hopes. Let your body be
the mosque, and your mind the priest. Let true purity be God's Word for you.
Let your practice be to live the spiritual life. Let your spiritual cleansing
be to renounce the world and seek God. Let control of the mind be your spiritual
wisdom, O holy man; meeting with God, you shall never die again. Practice
within your heart the teachings of the Quran and other western scriptures;
restrain the ten sensory organs from straying into evil. Tie up
the five demons of desire with faith, charity and contentment and you shall be
acceptable. Let compassion be your Mecca , and the dust of the feet of the holy
your fast. Let Paradise be your practice of
the Prophet's Word. God is the beauty, the light and the fragrance. Meditation
on Allah is the secluded meditation chamber. He alone is a Qazi, who practices
the Truth. He alone is a Hajji, a pilgrim to Mecca , who purifies his heart. He alone is a
Mullah, who banishes evil; he alone is a saintly dervish, who takes the Support
of the God's Praise. Always, at every moment, remember God, the Creator within
your heart. Let your meditation beads be the subjugation of the ten senses. Let
good conduct and self-restraint be your circumcision. You must know in
your heart that everything is temporary. Family, household and siblings are all
entanglements. Kings, rulers and nobles are mortal and transitory; only God's
Gate is the permanent place. First, is the God's Praise; second,
contentment; third, humility, and fourth, giving to charities. Fifth is to hold
one's desires in restraint. These are the five most sublime daily prayers.
Let your daily worship be the knowledge that God is everywhere. Let
renunciation of evil actions be the water-jug you carry. Let realization of the
One God be your call to prayer; be a good child of God - let this be your
trumpet. Let what is earned righteously be your blessed food. Wash away
pollution with the river of your heart. One who realizes the Prophet attains
heaven. Azrael, the Messenger of Death, does not cast him into hell. Let
good deeds be your body, and faith your bride. Play and enjoy God's
love and delight. Purify what is impure, and let the God's Presence be your
religious tradition. Let your total awareness be the turban on your head. To
be Muslim is to be kind-hearted, and wash away pollution from within the heart.
He does not even approach worldly pleasures; he is pure, like flowers, silk,
ghee and the deer-skin. One, who is blessed with the mercy and compassion of
the Merciful God, is the manliest man among men. He alone is a Sheikh, a
preacher, a Hajji, and he alone is God's slave, who is blessed with God's
Grace. The Creator has Creative Power and Mercy. The Praises and the Love of
the Merciful Creator are unfathomable. Realize the True Command of the God, O Nanak;
you shall be released from bondage, and carried across.-----Guru Arjan, Raag Maru, AGGS, Page, 1084
ਸੋ ਮੁਲਾਂ ਜੋ ਮਨ ਸਿਉ
ਲਰੈ ॥
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਕਾਲ ਸਿਉ ਜੁਰੈ ॥
ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕਾ ਮਰਦੈ ਮਾਨੁ ॥
ਤਿਸੁ ਮੁਲਾ ਕਉ ਸਦਾ ਸਲਾਮੁ ॥
ਹੈ ਹਜੂਰਿ ਕਤ ਦੂਰਿ ਬਤਾਵਹੁ ॥
ਦੁੰਦਰ ਬਾਧਹੁ ਸੁੰਦਰ ਪਾਵਹੁ ॥
ਕਾਜੀ ਸੋ ਜੁ ਕਾਇਆ ਬੀਚਾਰੈ ॥
ਕਾਇਆ ਕੀ ਅਗਨਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਜਾਰੈ ॥
ਸੁਪਨੈ ਬਿੰਦੁ ਨ ਦੇਈ ਝਰਨਾ ॥
ਤਿਸੁ ਕਾਜੀ ਕਉ ਜਰਾ ਨ ਮਰਨਾ ॥
ਸੋ ਸੁਰਤਾਨੁ ਜੁ ਦੁਇ ਸਰ ਤਾਨੈ ॥
ਬਾਹਰਿ ਜਾਤਾ ਭੀਤਰਿ ਆਨੈ ॥
ਗਗਨ ਮੰਡਲ ਮਹਿ ਲਸਕਰੁ ਕਰੈ ॥
ਸੋ ਸੁਰਤਾਨੁ ਛਤ੍ਰੁ ਸਿਰਿ ਧਰੈ ॥
ਜੋਗੀ ਗੋਰਖੁ ਗੋਰਖੁ ਕਰੈ ॥
ਹਿੰਦੂ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ॥
ਮੁਸਲਮਾਨ ਕਾ ਏਕੁ ਖੁਦਾਇ ॥
ਕਬੀਰ ਕਾ ਸੁਆਮੀ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਕਾਲ ਸਿਉ ਜੁਰੈ ॥
ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕਾ ਮਰਦੈ ਮਾਨੁ ॥
ਤਿਸੁ ਮੁਲਾ ਕਉ ਸਦਾ ਸਲਾਮੁ ॥
ਹੈ ਹਜੂਰਿ ਕਤ ਦੂਰਿ ਬਤਾਵਹੁ ॥
ਦੁੰਦਰ ਬਾਧਹੁ ਸੁੰਦਰ ਪਾਵਹੁ ॥
ਕਾਜੀ ਸੋ ਜੁ ਕਾਇਆ ਬੀਚਾਰੈ ॥
ਕਾਇਆ ਕੀ ਅਗਨਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਜਾਰੈ ॥
ਸੁਪਨੈ ਬਿੰਦੁ ਨ ਦੇਈ ਝਰਨਾ ॥
ਤਿਸੁ ਕਾਜੀ ਕਉ ਜਰਾ ਨ ਮਰਨਾ ॥
ਸੋ ਸੁਰਤਾਨੁ ਜੁ ਦੁਇ ਸਰ ਤਾਨੈ ॥
ਬਾਹਰਿ ਜਾਤਾ ਭੀਤਰਿ ਆਨੈ ॥
ਗਗਨ ਮੰਡਲ ਮਹਿ ਲਸਕਰੁ ਕਰੈ ॥
ਸੋ ਸੁਰਤਾਨੁ ਛਤ੍ਰੁ ਸਿਰਿ ਧਰੈ ॥
ਜੋਗੀ ਗੋਰਖੁ ਗੋਰਖੁ ਕਰੈ ॥
ਹਿੰਦੂ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ॥
ਮੁਸਲਮਾਨ ਕਾ ਏਕੁ ਖੁਦਾਇ ॥
ਕਬੀਰ ਕਾ ਸੁਆਮੀ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
So mulāʼn jo man si¬o larai. Gur upḏės
kāl si¬o jurai. Kāl purakẖ kā marḏai mān. Ŧis mulā ka¬o saḏā salām. Hai hajūr
kaṯ ḏūr baṯāvhu. Ḏunḏar bāḏẖhu sunḏar pāvhu. Kājī so jo kā¬i¬ā bīcẖārai. Kā¬i¬ā
kī agan barahm parjārai. Supnai binḏ na ḏė¬ī jẖarnā. Ŧis kājī ka¬o jarā na
marnā. So surṯān jo ḏu¬ė sar ṯānai. Bāhar jāṯā bẖīṯar ānai. Gagan mandal meh
laskar karai. So surṯān cẖẖaṯar sir ḏẖarai. Jogī gorakẖ gorakẖ karai. Hinḏū rām
nām ucẖrai. Musalmān kā ėk kẖuḏā¬ė. Kabīr kā su¬āmī rahi¬ā samā¬ė.
He alone is a Mullah, who struggles with his mind, and
through the Guru's Teachings, fights with death. He crushes the pride of the
Messenger of Death. Unto that Mullah, I ever offer greetings of respect. God is
present, right here at hand; why do you say that He is far away? Tie up your
disturbing passions, and find the Beauteous Creator. He alone is a Qazi, who
contemplates the human body, and through the fire of the body, is illumined by
God. He does not lose his semen, even in his dreams; for such a Qazi, there is
no old age or death. He alone is a sultan and a king, who shoots the two
arrows, gathers in his outgoing mind, and assembles his army in the realm of
the mind's sky, the Tenth Gate. The canopy of royalty waves over such a sultan.
The Yogi cries out, "Gorakh, Gorakh". The Hindu utters the Name
of Ram. The Muslim has only One God. The Creator and Master of Kabir is
all-pervading. -----Kabir, Raag
Bhairo, AGGS, Page, 1160
ਬੁਤ ਪੂਜਿ ਪੂਜਿ ਹਿੰਦੂ
ਮੂਏ ਤੁਰਕ ਮੂਏ ਸਿਰੁ ਨਾਈ ॥
ਓਇ ਲੇ ਜਾਰੇ ਓਇ ਲੇ ਗਾਡੇ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਦੁਹੂ ਨ ਪਾਈ ॥
ਮਨ ਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ਅੰਧ ਗਹੇਰਾ ॥
ਚਹੁ ਦਿਸ ਪਸਰਿਓ ਹੈ ਜਮ ਜੇਵਰਾ ॥
ਕਬਿਤ ਪੜੇ ਪੜਿ ਕਬਿਤਾ ਮੂਏ ਕਪੜ ਕੇਦਾਰੈ ਜਾਈ ॥
ਜਟਾ ਧਾਰਿ ਧਾਰਿ ਜੋਗੀ ਮੂਏ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਇਨਹਿ ਨ ਪਾਈ ॥
ਦਰਬੁ ਸੰਚਿ ਸੰਚਿ ਰਾਜੇ ਮੂਏ ਗਡਿ ਲੇ ਕੰਚਨ ਭਾਰੀ ॥
ਬੇਦ ਪੜੇ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੂਏ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਨਾਰੀ ॥
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਭੈ ਬਿਗੂਤੇ ਦੇਖਹੁ ਨਿਰਖਿ ਸਰੀਰਾ ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਨਿ ਗਤਿ ਪਾਈ ਕਹਿ ਉਪਦੇਸੁ ਕਬੀਰਾ ॥
ਓਇ ਲੇ ਜਾਰੇ ਓਇ ਲੇ ਗਾਡੇ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਦੁਹੂ ਨ ਪਾਈ ॥
ਮਨ ਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ਅੰਧ ਗਹੇਰਾ ॥
ਚਹੁ ਦਿਸ ਪਸਰਿਓ ਹੈ ਜਮ ਜੇਵਰਾ ॥
ਕਬਿਤ ਪੜੇ ਪੜਿ ਕਬਿਤਾ ਮੂਏ ਕਪੜ ਕੇਦਾਰੈ ਜਾਈ ॥
ਜਟਾ ਧਾਰਿ ਧਾਰਿ ਜੋਗੀ ਮੂਏ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਇਨਹਿ ਨ ਪਾਈ ॥
ਦਰਬੁ ਸੰਚਿ ਸੰਚਿ ਰਾਜੇ ਮੂਏ ਗਡਿ ਲੇ ਕੰਚਨ ਭਾਰੀ ॥
ਬੇਦ ਪੜੇ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੂਏ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਨਾਰੀ ॥
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਭੈ ਬਿਗੂਤੇ ਦੇਖਹੁ ਨਿਰਖਿ ਸਰੀਰਾ ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਨਿ ਗਤਿ ਪਾਈ ਕਹਿ ਉਪਦੇਸੁ ਕਬੀਰਾ ॥
Buṯ pūj pūj hinḏū mū¬ė ṯurak mū¬ė sir
nā¬ī. O¬ė lė jārė o¬ė lė gādė ṯėrī gaṯ ḏuhū na pā¬ī. Man rė sansār anḏẖ gahėrā.
Cẖahu ḏis pasri¬o hai jam jėvrā. Kabiṯ paṛė paṛ kabiṯā mū¬ė kapaṛ kėḏārai jā¬ī.
Jatā ḏẖār ḏẖār jogī mū¬ė ṯėrī gaṯ ineh na pā¬ī. Ḏarab sancẖ sancẖ rājė mū¬ė gad
lė kancẖan bẖārī. Bėḏ paṛė paṛ pandiṯ mū¬ė rūp ḏėkẖ ḏėkẖ nārī. Rām nām bin
sabẖai bigūṯė ḏėkẖhu nirakẖ sarīrā. Har kė nām bin kin gaṯ pā¬ī kahi upḏės
kabīrā.
Worshipping their idols,
the Hindus die; the Muslims die bowing their heads. The Hindus cremate their
dead, while the Muslims bury theirs; neither finds true state of God. O, mind,
the world is a deep, dark pit. On all four sides, Death has spread his net.
Reciting their poems, the poets die; the mystical ascetics die while journeying
to Kedara Nath. The Yogis die, with their matted hair, but even they do not
find Your state, God. The kings die, gathering and hoarding their money,
burying great quantities of gold. The Pundits die, reading and reciting the
Vedas; women die, gazing at their own beauty. Without the God's Name, all come
to ruin; behold, and know this, O body. Without the Name of the God, who can
find salvation advises Kabir.-----Kabir, Raag Sorath, AGGS, Page, 654
ਅਲਹੁ ਏਕੁ ਮਸੀਤਿ ਬਸਤੁ
ਹੈ ਅਵਰੁ ਮੁਲਖੁ ਕਿਸੁ ਕੇਰਾ ॥
ਹਿੰਦੂ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੀ ਦੁਹ ਮਹਿ ਤਤੁ ਨ ਹੇਰਾ ॥
ਅਲਹ ਰਾਮ ਜੀਵਉ ਤੇਰੇ ਨਾਈ ॥
ਤੂ ਕਰਿ ਮਿਹਰਾਮਤਿ ਸਾਈ ॥
ਦਖਨ ਦੇਸਿ ਹਰੀ ਕਾ ਬਾਸਾ ਪਛਿਮਿ ਅਲਹ ਮੁਕਾਮਾ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਖੋਜਿ ਦਿਲੈ ਦਿਲਿ ਖੋਜਹੁ ਏਹੀ ਠਉਰ ਮੁਕਾਮਾ ॥
ਬ੍ਰਹਮਨ ਗਿਆਸ ਕਰਹਿ ਚਉਬੀਸਾ ਕਾਜੀ ਮਹ ਰਮਜਾਨਾ ॥
ਗਿਆਰਹ ਮਾਸ ਪਾਸ ਕੈ ਰਾਖੇ ਏਕੈ ਮਾਹਿ ਨਿਧਾਨਾ ॥
ਕਹਾ ਉਡੀਸੇ ਮਜਨੁ ਕੀਆ ਕਿਆ ਮਸੀਤਿ ਸਿਰੁ ਨਾਂਏਂ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਕਪਟੁ ਨਿਵਾਜ ਗੁਜਾਰੈ ਕਿਆ ਹਜ ਕਾਬੈ ਜਾਂਏਂ ॥
ਏਤੇ ਅਉਰਤ ਮਰਦਾ ਸਾਜੇ ਏ ਸਭ ਰੂਪ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ॥
ਕਬੀਰੁ ਪੂੰਗਰਾ ਰਾਮ ਅਲਹ ਕਾ ਸਭ ਗੁਰ ਪੀਰ ਹਮਾਰੇ ॥
ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਨਰ ਨਰਵੈ ਪਰਹੁ ਏਕ ਕੀ ਸਰਨਾ ॥
ਕੇਵਲ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਨੀ ਤਬ ਹੀ ਨਿਹਚੈ ਤਰਨਾ ॥
ਹਿੰਦੂ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੀ ਦੁਹ ਮਹਿ ਤਤੁ ਨ ਹੇਰਾ ॥
ਅਲਹ ਰਾਮ ਜੀਵਉ ਤੇਰੇ ਨਾਈ ॥
ਤੂ ਕਰਿ ਮਿਹਰਾਮਤਿ ਸਾਈ ॥
ਦਖਨ ਦੇਸਿ ਹਰੀ ਕਾ ਬਾਸਾ ਪਛਿਮਿ ਅਲਹ ਮੁਕਾਮਾ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਖੋਜਿ ਦਿਲੈ ਦਿਲਿ ਖੋਜਹੁ ਏਹੀ ਠਉਰ ਮੁਕਾਮਾ ॥
ਬ੍ਰਹਮਨ ਗਿਆਸ ਕਰਹਿ ਚਉਬੀਸਾ ਕਾਜੀ ਮਹ ਰਮਜਾਨਾ ॥
ਗਿਆਰਹ ਮਾਸ ਪਾਸ ਕੈ ਰਾਖੇ ਏਕੈ ਮਾਹਿ ਨਿਧਾਨਾ ॥
ਕਹਾ ਉਡੀਸੇ ਮਜਨੁ ਕੀਆ ਕਿਆ ਮਸੀਤਿ ਸਿਰੁ ਨਾਂਏਂ ॥
ਦਿਲ ਮਹਿ ਕਪਟੁ ਨਿਵਾਜ ਗੁਜਾਰੈ ਕਿਆ ਹਜ ਕਾਬੈ ਜਾਂਏਂ ॥
ਏਤੇ ਅਉਰਤ ਮਰਦਾ ਸਾਜੇ ਏ ਸਭ ਰੂਪ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ॥
ਕਬੀਰੁ ਪੂੰਗਰਾ ਰਾਮ ਅਲਹ ਕਾ ਸਭ ਗੁਰ ਪੀਰ ਹਮਾਰੇ ॥
ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਨਰ ਨਰਵੈ ਪਰਹੁ ਏਕ ਕੀ ਸਰਨਾ ॥
ਕੇਵਲ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਨੀ ਤਬ ਹੀ ਨਿਹਚੈ ਤਰਨਾ ॥
Alhu ėk masīṯ basaṯ hai avar mulakẖ kis
kėrā. Hinḏū mūraṯ nām nivāsī ḏuh meh ṯaṯ na hėrā. Allah rām jīva¬o ṯėrė nā¬ī.
Ŧū kar mihrāmaṯ sā¬ī. Ḏakẖan ḏės harī kā bāsā pacẖẖim alah mukāmā. Ḏil meh kẖoj
ḏilai ḏil kẖojahu ėhī ṯẖa¬ur mukāmā. Barahman gi¬ās karahi cẖa¬ubīsā kājī mah
ramjānā. Gi¬āreh mās pās kai rākẖė ėkai māhi niḏẖānā. Kahā udīsė majan kī¬ā
ki¬ā masīṯ sir nāʼn¬ėʼn. Ḏil meh kapat nivāj gujārai ki¬ā haj kābai jāʼn¬ėʼn. Ėṯė
a¬uraṯ marḏā sājė ė sabẖ rūp ṯumĥārė. Kabīr pūngrā rām alah kā sabẖ gur pīr
hamārė. Kahaṯ Kabīr sunhu nar narvai parahu ėk kī sarnā. Kėval nām japahu rė
parānī ṯab hī nihcẖai ṯarnā.
If the God
Allah lives only in the mosque, then to whom does the rest of the world belong? According to the Hindus, the God's
Name abides in the idol, but there is no truth in either of these claims.
O Allah, O Ram, I live by Your Name. Please show mercy to me, O Master. The God
of the Hindus lives in the southern lands, and the God of the Muslims lives in
the west. So search in your heart - look deep into your heart of hearts; this
is the home and the place where God lives. The Brahmins observe twenty-four
fasts during the year, and the Muslims fast during the month of Ramadan. The
Muslims set aside eleven months, and claim that the treasure is only in the one
month. What is the use of bathing at Orissa? Why do the Muslims bow
their heads in the mosque? If someone has deception in his heart, what
good is it for him to utter prayers? And what good is it for him to go
on pilgrimage to Mecca ?
You fashioned all these men and women, God. All these are Your Forms. Kabir is
the child of God, Allah/Ram. All the Gurus and prophets are mine. Says Kabir,
listen, O men and women: seek the Sanctuary of the God. Chant the Name of the
God, O mortals, and you shall surely be carried across.-----Kabir, Raag Parbhati, AGGS, Page, 1349
ਹਿੰਦੂ ਅੰਨ੍ਹ੍ਹਾ
ਤੁਰਕੂ ਕਾਣਾ ॥
ਦੁਹਾਂ ਤੇ ਗਿਆਨੀ ਸਿਆਣਾ ॥
ਹਿੰਦੂ ਪੂਜੈ ਦੇਹੁਰਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮਸੀਤਿ ॥
ਨਾਮੇ ਸੋਈ ਸੇਵਿਆ ਜਹ ਦੇਹੁਰਾ ਨ ਮਸੀਤਿ ॥
ਦੁਹਾਂ ਤੇ ਗਿਆਨੀ ਸਿਆਣਾ ॥
ਹਿੰਦੂ ਪੂਜੈ ਦੇਹੁਰਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਮਸੀਤਿ ॥
ਨਾਮੇ ਸੋਈ ਸੇਵਿਆ ਜਹ ਦੇਹੁਰਾ ਨ ਮਸੀਤਿ ॥
Hinḏū anĥā ṯurkū kāṇā. Ḏuhāʼn ṯė gi¬ānī
si¬āṇā. Hinḏū pūjai ḏėhurā musalmāṇ masīṯ. Nāmė so¬ī sėvi¬ā jah ḏėhurā na
masīṯ.
The Hindu is sightless; the Muslim has only one eye. The
spiritual teacher is wiser than both of them. The Hindu worships at the temple,
the Muslim at the mosque. Naam Dev serves that God, who is not limited to
either the temple or the mosque.-----Namdev, Raag Gond, AGGS, Page, 87
Conclusion:
Let others live their own lives and we live ours.
This simple slogan helps center us on our own spiritual growth and living our
own life in the best way we know how. Live and let live is one of the keys to
peace in our lives. When we practice tolerance in our lives we are liberated to
work on our own issues. When we use this slogan we end many of the conflicts in
our lives and gain the ability to stop new ones before they build into big
ones." It means not to criticize or judge others as the spark of
Higher Power equally exists in all. What living entails ---true living --- is
loving others as they are....offering a helping hand, but not judging or
criticizing.” If advice is asked, we may offer as did Guru Arjan in
Raag Gauri:
ਜਾਪ ਤਾਪ ਗਿਆਨ ਸਭਿ
ਧਿਆਨ ॥
ਖਟ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਵਖਿਆਨ ॥
ਜੋਗ ਅਭਿਆਸ ਕਰਮ ਧ੍ਰਮ ਕਿਰਿਆ ॥
ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਬਨ ਮਧੇ ਫਿਰਿਆ ॥
ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀਏ ਬਹੁ ਜਤਨਾ ॥
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਹੋਮੇ ਬਹੁ ਰਤਨਾ ॥
ਸਰੀਰੁ ਕਟਾਇ ਹੋਮੈ ਕਰਿ ਰਾਤੀ ॥
ਵਰਤ ਨੇਮ ਕਰੈ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ॥
ਨਹੀ ਤੁਲਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬੀਚਾਰ ॥
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪੀਐ ਇਕ ਬਾਰ ॥
ਖਟ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਵਖਿਆਨ ॥
ਜੋਗ ਅਭਿਆਸ ਕਰਮ ਧ੍ਰਮ ਕਿਰਿਆ ॥
ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਬਨ ਮਧੇ ਫਿਰਿਆ ॥
ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀਏ ਬਹੁ ਜਤਨਾ ॥
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਹੋਮੇ ਬਹੁ ਰਤਨਾ ॥
ਸਰੀਰੁ ਕਟਾਇ ਹੋਮੈ ਕਰਿ ਰਾਤੀ ॥
ਵਰਤ ਨੇਮ ਕਰੈ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ॥
ਨਹੀ ਤੁਲਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬੀਚਾਰ ॥
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪੀਐ ਇਕ ਬਾਰ ॥
Jāp ṯāp gi▫ān sabẖ ḏẖi▫ān. Kẖat sāsṯar
simriṯ vakẖi▫ān. Jog abẖi▫ās karam ḏẖaram kiri▫ā. Sagal ṯi▫āg ban maḏẖe firi▫ā.
Anik parkār kī▫e baho jaṯnā. Punn ḏān home baho raṯnā. Sarīr katā▫e homai kar
rāṯī. varaṯ nem karai baho bẖāṯī. Nahī ṯul rām nām bīcẖār Nānak gurmukẖ nām
japī▫ai ik bār.
Chanting, intense meditation, spiritual wisdom and all
meditations; the six schools of philosophy and sermons on the scriptures; the
practice of Yoga and righteous conduct; the renunciation of everything and
wandering around in the wilderness; the performance of all sorts of works; donations
to charities and offerings of jewels to fire; cutting the body apart and making
the pieces into ceremonial fire offerings; keeping fasts and making vows of all
sorts -none of these are equal to the contemplation of the Name of the God, O Nanak,
if, as Guru oriented, one chants the Naam, even once is enough.-----Guru Arjan, Raag Gauri, AGGS,
Page, 265
No comments:
Post a Comment