CASTE/ਜਾਤਿ
ABSTRACT
The caste system is against the tenets of Sikh Faith but unfortunately, the practice of any faith is different from what is written in their respective scriptures. Individuals belonging to a higher caste egotistically consider themselves superior to others. Guru Nanak says that a person who considers everyone equal is religious and Guru oriented. On the other hand, considering oneself superior to others makes the individual narcissistic and irreligious. God does not have a caste says Guru Nanak in Raag Sorath:
ਅਲਖ ਅਪਾਰ ਅਗੰਮ ਅਗੋਚਰ ਨਾ ਤਿਸੁ ਕਾਲੁ ਨ ਕਰਮਾ ॥
ਜਾਤਿ ਅਜਾਤਿ ਅਜੋਨੀ ਸੰਭਉ ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਉ ਨ ਭਰਮਾ ॥
Alakẖ apār agamm agocẖar nā ṯis kāl na karmā.Jāṯ ajāṯ ajonī sambẖa¬o nā ṯis bẖā¬o na bẖarmā.
-------------------------------------------------
ਖ੍ਯ੍ਯਤ੍ਰੀ ਸਬਦੰ ਸੂਰ ਸਬਦੰ ਸੂਦ੍ਰ ਸਬਦੰ ਪਰਾ ਕ੍ਰਿਤਹ ॥
ਸਰਬ ਸਬਦੰ ਤ ਏਕ ਸਬਦੰ ਜੇ ਕੋ ਜਾਨਸਿ ਭੇਉ ॥
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੋ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
ਏਕ ਕ੍ਰਿਸ੍ਨੰ ਤ ਸਰਬ ਦੇਵਾ ਦੇਵ ਦੇਵਾ ਤ ਆਤਮਹ ॥
ਆਤਮੰ ਸ੍ਰੀ ਬਾਸ੍ਵਦੇਵਸ੍ਯ੍ਯ ਜੇ ਕੋਈ ਜਾਨਸਿ ਭੇਵ ॥
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੋ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਵ ॥
Kẖayṯarī sabḏaʼn sūr sabḏaʼn sūḏar sabḏaʼn parā kirṯeh. Sarab sabḏaʼn ṯa ėk sabḏaʼn jė ko jānas bẖėo. Nānak ṯā ko ḏās hai so▫ī niranjan ḏe▫o. Ėk krisanʼn ṯa sarab ḏevā ḏev ḏevā ṯa āṯmah. Āṯmaʼn sarī bāsavḏaivas▫y je ko▫ī jānas bẖev. Nānak ṯā ko ḏās hai so▫ī niranjan ḏev.
Kẖayṯarī sabḏaʼn sūr sabḏaʼn sūḏar sabḏaʼn parā kirṯeh. Sarab sabḏaʼn ṯa ėk sabḏaʼn jė ko jānas bẖėo. Nānak ṯā ko ḏās hai so▫ī niranjan ḏe▫o. Ėk krisanʼn ṯa sarab ḏevā ḏev ḏevā ṯa āṯmah. Āṯmaʼn sarī bāsavḏaivas▫y je ko▫ī jānas bẖev. Nānak ṯā ko ḏās hai so▫ī niranjan ḏev.
ਜਾਣਹੁ ਜੋਤਿ ਨ ਪੂਛਹੁ ਜਾਤੀ ਆਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਹੇ ॥
Jāṇhu joṯ na pūcẖẖahu jāṯī āgai jāṯ na hė.
ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥
ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥
Agai jāṯ na jor hai agai jīo navė. Jin kī lėkẖai paṯ pavai cẖangė sėī kėė.
ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥
Agai jāṯ na jor hai agai jīo navė. Jin kī lėkẖai paṯ pavai cẖangė sėī kėė.
Caste puffs up the individual’s ego. If one belongs to a higher social class (caste), he regards himself as being better than others. Guru Nanak and other Gurus admonish us against this view, in the following hymns:
ਜੋ ਅੰਤਰਿ ਸੋ ਬਾਹਰਿ ਦੇਖਹੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਜੀਉ ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਦੇਖਹੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮੋਈ ਜੀਉ ॥
Jo anṯar so bāhar ḏėkẖhu avar na ḏūjā koī jīo. Gurmukẖ ėk ḏarisat kar ḏėkẖhu gẖat gẖat joṯ samoī jīo.
Jo anṯar so bāhar ḏėkẖhu avar na ḏūjā koī jīo. Gurmukẖ ėk ḏarisat kar ḏėkẖhu gẖat gẖat joṯ samoī jīo.
.ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥
ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
Kīṯā āpo āpṇā āpė hī lėkẖā sandẖīai. Jā rahṇā nāhī aiṯ jag ṯā kāiṯ gārab handẖīai
ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
Kīṯā āpo āpṇā āpė hī lėkẖā sandẖīai. Jā rahṇā nāhī aiṯ jag ṯā kāiṯ gārab handẖīai
Consistent application of the teachings of AGGS and the daily review has led to significant changes in my personal life. It seems like a return toward one's original state in the eternal scheme of things. Why so few persons have ever become perfectly evolved, selfless beings? This involves a glacially slow process of unlearning and restructuring of the self. It turns out, that initially, one has to simply learn to unlearn. Then the receptive process of relearning opens. As it unfolds on its own, it seems to reconnect the person to the others in new and vital relationships. They may have always been there but were veiled by one’s ego, passions, and other lower instincts. The remedy is prescribed by Guru Amar Das in Raag Parbhati:
ਇੰਦ੍ਰੀ ਪੰਚ ਪੰਚੇ ਵਸਿ ਆਣੈ ਖਿਮਾ ਸੰਤੋਖੁ ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਵੈ ॥
ਸੋ ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਜਨੁ ਵਡ ਪੂਰਾ ਜੋ ਭੈ ਬੈਰਾਗਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
Inḏrī pancẖ pancẖė vas āṇai kẖimā sanṯokẖ gurmaṯ pāvai. So ḏẖan ḏẖan har jan vad pūrā jo bẖai bairāg har guṇ gāvai.
ਸੋ ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਜਨੁ ਵਡ ਪੂਰਾ ਜੋ ਭੈ ਬੈਰਾਗਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
Inḏrī pancẖ pancẖė vas āṇai kẖimā sanṯokẖ gurmaṯ pāvai. So ḏẖan ḏẖan har jan vad pūrā jo bẖai bairāg har guṇ gāvai.
ਜਾਤਿ ਕਾ ਗਰਬੁ ਨ ਕਰੀਅਹੁ ਕੋਈ ॥
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੇ ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਹੋਈ ॥
Jāṯ kā garab na karīahu koī. Barahm binḏė so barāhmaṇ hoī.
ਜਾਤਿ ਕਾ ਗਰਬੁ ਨ ਕਰਿ ਮੂਰਖ ਗਵਾਰਾ ॥
ਇਸੁ ਗਰਬ ਤੇ ਚਲਹਿ ਬਹੁਤੁ ਵਿਕਾਰਾ ॥
ਇਸੁ ਗਰਬ ਤੇ ਚਲਹਿ ਬਹੁਤੁ ਵਿਕਾਰਾ ॥
Jāṯ kā garab na kar mūrakẖ gavārā. Is garab ṯė cẖaleh bahuṯ vikārā.
ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਪੁਛੀਐ ਕਰਣੀ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥
ਹੋਰੁ ਕੂੜੁ ਪੜਣਾ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਣਾ ਬਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
Agai jāṯ na pucẖẖīai karṇī sabaḏ hai sār. Hor kūṛ paṛṇā kūṛ kamāvaṇā bikẖiā nāl piār.
ਹੋਰੁ ਕੂੜੁ ਪੜਣਾ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਣਾ ਬਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
Agai jāṯ na pucẖẖīai karṇī sabaḏ hai sār. Hor kūṛ paṛṇā kūṛ kamāvaṇā bikẖiā nāl piār.
Sabd Guru advises about virtues of spiritual wisdom, devotional worship, and the righteous path of compassion, contentment, truth, Divine existence, equality, and courage. Sabd of the Guru leads all to the realization of Universal Self in the individual self. The result is the eradication of ego (ਹਉਮੈ) veiling the Higher Self, to be replaced by humility by bathing in the pool of Truth as Guru willed says Guru Amar Das, in Raag Suhi:
ਸਚਾ ਤੀਰਥੁ ਜਿਤੁ ਸਤ ਸਰਿ ਨਾਵਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਏ ਤਿਤੁ ਨਾਤੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥
Sacẖā ṯirath jiṯ saṯ sar nāvaṇ gurmukẖ āp bujẖāė. Aṯẖsaṯẖ ṯirath gur sabaḏ ḏikẖā▫e ṯiṯ nāṯai mal jā▫e.
ਸਭ ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਸਮਤੁ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨ ਜੀਉ ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਇਆ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਤੇ ਊਤਮ ਜਨ ਪਰਧਾਨ ਜੀਉ ॥
Sabẖ ėk ḏarisat samaṯ kar ḏėkẖai sabẖ āṯam rām pacẖẖān jīo. Har har jas gāiā param paḏ pāiā ṯė ūṯam jan parḏẖān jīo.
Sabẖ ėk ḏarisat samaṯ kar ḏėkẖai sabẖ āṯam rām pacẖẖān jīo. Har har jas gāiā param paḏ pāiā ṯė ūṯam jan parḏẖān jīo.
Look upon all with equality, and recognize that the One Supreme God is pervading among all. Those who sing the Praises of the Eternal God are acclaimed among the people. They obtain the supreme status and are most exalted. -----Guru Ram Das, Raag Asa, AGGS, Page, 446-12
ਗਰਭ ਵਾਸ ਮਹਿ ਕੁਲੁ ਨਹੀ ਜਾਤੀ ॥
ਬ੍ਰਹਮ ਬਿੰਦੁ ਤੇ ਸਭ ਉਤਪਾਤੀ ॥
ਕਹੁ ਰੇ ਪੰਡਿਤ ਬਾਮਨ ਕਬ ਕੇ ਹੋਏ ॥
ਬਾਮਨ ਕਹਿ ਕਹਿ ਜਨਮੁ ਮਤ ਖੋਏ ॥
ਜੌ ਤੂੰ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਬ੍ਰਹਮਣੀ ਜਾਇਆ ॥
ਤਉ ਆਨ ਬਾਟ ਕਾਹੇ ਨਹੀ ਆਇਆ ॥
ਤੁਮ ਕਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਹਮ ਕਤ ਸੂਦ ॥
ਹਮ ਕਤ ਲੋਹੂ ਤੁਮ ਕਤ ਦੂਧ ॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜੋ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥
ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਕਹੀਅਤੁ ਹੈ ਹਮਾਰੈ ॥
Garabẖ vās meh kul nahī jāṯī. Barahm binḏ ṯė sabẖ uṯpāṯī. Kaho rė pandiṯ bāman kab kė hoė. Bāman kahi kahi janam maṯ kẖoė. Jou ṯūʼn barāhmaṇ barahmaṇī jāiā. Ŧao ān bāt kāhė nahī āiā. Ŧum kaṯ barāhmaṇ ham kaṯ sūḏ. Ham kaṯ lohū ṯum kaṯ ḏūḏẖ. Kaho Kabīr jo barahm bīcẖārai. So barāhmaṇ kahīaṯ hai hamārai.
Garabẖ vās meh kul nahī jāṯī. Barahm binḏ ṯė sabẖ uṯpāṯī. Kaho rė pandiṯ bāman kab kė hoė. Bāman kahi kahi janam maṯ kẖoė. Jou ṯūʼn barāhmaṇ barahmaṇī jāiā. Ŧao ān bāt kāhė nahī āiā. Ŧum kaṯ barāhmaṇ ham kaṯ sūḏ. Ham kaṯ lohū ṯum kaṯ ḏūḏẖ. Kaho Kabīr jo barahm bīcẖārai. So barāhmaṇ kahīaṯ hai hamārai.
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਜਾਨੈ ਸਭ ਬਾਤ ਜਾਨਤ ਹੀ ਅਉਗਨੁ ਕਰੈ ॥
ਕਾਹੇ ਕੀ ਕੁਸਲਾਤ ਹਾਥਿ ਦੀਪ ਕੂਏ ਪਰੈ ॥
Kabīr man jānai sabẖ bāṯ jānaṯ hī augan karai. Kāhė kī kuslāṯ hāth ḏīp kūė parai.
By devotional love, fear of God, the study of AGGS, and honestly following the teachings of Sabd Guru, the ego becomes subtler. The gross ego is the ego of individuality, which expresses itself in the worldly desires and attachments. Subtler ego emerges when those desires and attachment get weaker and individual self-interests to start disappearing. Then the mind identifies with the subtle ego in its own pure state. Some understand and follow, but others ignore these instructions and later repent in the next word as pointed out by Sheikh Farid in his Slokes:
ਇਕਨਾ ਨੋ ਸਭ ਸੋਝੀ ਆਈ ਇਕਿ ਫਿਰਦੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ॥
ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤਿਆ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਸੇ ਦਰਗਹ ਓਗਾਹਾ॥
Iknā no sabẖ sojẖī āī ik firḏė vėparvāhā. Amal je kīṯiā ḏunī vicẖ sė ḏargeh ohāgā.
Conclusion:
No comments:
Post a Comment